13آوریل 2022 - بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله فناوری دیابت و درمان منتشر شده است، در افراد بدون دیابت، فعالیت بدنی بیشتر با کاهش اسپایکهای قند خون(افزایش ناگهانی قند خون یا پیک قند خون) در طول روز مرتبط است.
مطالعات قبلی نشان داده اند که ورزش ساختارمند و همچنین فعالیت بدنی به طور کلی با کاهش اسپایک قند خون در افراد مبتلا به دیابت مرتبط است. یک مطالعه اخیرا نشان داد که در افراد مبتلا به دیابت نوع 1، قدم زدن بیشتر در طول روز، از شدت افزایش ناگهانی قند خون بعد از غذا(اسپایک قند خون) می کاهد. مطالعه ی دیگری نشان داد که در مردان مبتلا به دیابت نوع 2، پیروی از یک ورزش روتین در بعد از ظهر، منجر به کنترل بهتر قند خون و کاهش چربی شکمی می شود. البته کنترل قند خون تنها مزیت بالقوه فعالیت بدنی نیست، مطالعات نشان داده اند که سطح فعالیت با سلامت قلبی عروقی در دیابت نوع 2، خطر کمتر زوال عقل و کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی در آینده مرتبط است.
اکنون، جدیدترین مطالعه نشان می‌دهد که مزایای تنظیم قند خون ناشی از فعالیت بیشتر بدنی به افراد مبتلا به دیابت محدود نمی‌شود بلکه فعالیت بدنی ممکن است در وهله اول از افزایش قند خون و ابتلای افراد به دیابت جلوگیری کند. شرکت کنندگان در این مطالعه 85 بزرگسال بودند که به مدت دو هفته تحت نظارت قرار گرفتند و در طی آن از دستگاه شمارش گام استفاده کردند. آنها همچنین سطح قند خونشان را با استفاده از سیستم پایش مداوم گلوکز(CGM) اندازه‌گیری کردند که به محققان اجازه می داد تا سطوح فعالیت آنها را با روند قند خونشان در طول روز مقایسه کنند.
فعالیت بدنی با کاهش سطح قند خون در روز بعد مرتبط است
محققان دریافتند که به ازای هر 1000 گام اضافی که شرکت کنندگان در هر روز بر می داشتند، به طور متوسط در روز بعد کاهش سطح پیک قند خون را به میزان 0.36 میلی گرم در دسی لیتر، تجربه کردند. آنها همچنین در روز بعد به طور متوسط کاهش سطح قند خون روزانه را به میزان 0.09 میلی گرم در دسی لیتر تجربه کردند. هیچ ارتباط آشکاری بین فعالیت بدنی معمول در یک روز مشخص و حداکثر یا میانگین سطح قند خون در آن روز وجود نداشت، این نشان می‌دهد که افزایش فعالیت بدنی در واقع مسئول سطوح پایین‌تر این معیارها بود که در روز بعد مشاهده شد.
اکثر شرکت کنندگان در این مطالعه جوان بودند و میانگین سنی شرکت کنندگان 40.1 سال بودند. آنها همچنین تمایلی به اضافه وزن یا چاقی نداشتند، با میانگین شاخص توده بدنی(BMI، اندازه گیری وزن بدن که قد را در نظر می گیرد) 23.8 کیلوگرم بر مترمربع که در رده "عادی" قرار می گیرد. اما 28 شرکت کننده دارای اضافه وزن یا چاق بودند و نمایه ی توده ی بدنی آنها 25یا بیشتر بود، در حالی که 57 شرکت کننده دارای وزنی در دسته نرمال بودند. البته مشخص نیست که آیا فعالیت بدنی می‌تواند تأثیر یکسانی بر اسپایک قند خون داشته باشد - یا به طور بالقوه تأثیری حتی بیشتر - در جمعیت مسن‌تر یا دارای اضافه وزن دارد؟
محققان خاطرنشان کردند که بر اساس بهترین تخمین‌ها، از هر چهار بزرگسال یک نفر دستورالعمل‌های فعالیت بدنی تعیین‌شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) را رعایت نمی‌کند. مطالعات گذشته نشان داده است که پوشیدن یک دستگاه ردیابی فعالیت، ممکن است افراد را به حرکت بیشتر تحریک کند، زیرا زمانی که به اهداف گام های روزانه خود برسند، نوعی پاداش فوری به آنها می دهد، البته نمی توان با اطمینان گفت که همینطور است.
محققان نوشتند: تحقیق ما ممکن است پیامدهای مهمی برای سلامت عمومی داشته باشد، زیرا افزایش ناگهانی قند خون، یک عامل خطر برای بیماری‌های قلبی عروقی در جمعیت‌های مبتلا به دیابت و بدون دیابت است. تحقیقات مشابه باید در میان سایر جمعیت‌ها، به‌ویژه در میان افراد مبتلا به دیابت که با انسولین درمان می‌شوند، تکرار شود، تا سیستم‌های تحویل انسولین مانند پمپ‌های انسولین بتوانند تاثیر فعالیت بدنی را در نظر بگیرند.
منبع:
https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/04/13/greater-physical-activity-linked-to-fewer-blood-glucose-spikes/